#بازداشت خودسرانه

بند ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌گوید: «هیچ‌کس نباید مورد دستگیری خودسرانه بازداشت یا تبعید قرار بگیرد» بند ۹ کنوانسیون بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی تصریح می‌کند: «همه حق آزادی و امنیت شخصی دارند. هیچ‌کس نباید تحت دستگیری و بازداشت خودسرانه  قرار گیرد. هیچ‌کس از حق آزادی محروم نخواهد شد مگر بر اساس و و طبق رویه‌های قانون» 

طبق گروه کاری بازداشت خودسرانه (ایجادشده توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل در قطعنامه ۱۹۹۱/۴۲) محرومیت از آزادی زمانی خودسرانه است که شامل یکی از موارد زیر باشد: 

• الف) زمانی که مشخصاً نشود برای محرومیت از آزادی به هیچ مبنای قانونی استناد کرد (مثل زمانی که فردی پس از اتمام دوره محکومیت و یا خلاف عفوی که شامل حال او می‌شود در بازداشت نگه داشته شود) (دسته‌بندی I)
• ب) زمانی که محرومیت از آزادی درنتیجه عمل به حقوق و آزادی‌های تأمین‌شده در بندهای  ۷، ۱۳، ۱۴، ۱۸، ۱۹، ۲۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر باشد، تا جایی که مربوط به کشورها می‌شود، بندهای ۱۲، ۱۸، ۱۹، ۲۱، ۲۲، ۲۵، ۲۶ و ۲۷ کنوانسیون بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی (دسته‌بندی II)
• ج) وقتی قواعد بین‌المللی مربوط به حقوق دادگاه عادلانه که توسط  اعلامیه جهانی حقوق بشر و در اسناد بین‌المللی مرتبط پذیرفته‌شده توسط کشورهای درگیر به‌صورت کلی یا جزئی، در حدی که به محرومیت از آزادی درجه خودسرانه دهد، رعایت نشد (دسته‌بندی III).