شهناز اکملی
«از روزی که پسرم را از دست دادم تا آخرین روز زندگی‌ام صدای پسرم خواهم بود و برای عدالت فریاد می‌زنم. از هیچ‌چیز نمی‌ترسم.»
شهناز اکملی مادر مصطفی کریم‌بیگی تظاهرکننده خیابانی صلح‌آمیز و عضو جنبش سبز است. او در زمان اعتراضات گسترده علیه نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ در عاشورای آن سال توسط مقامات ایرانی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. این فعال حقوق بشر از زمان مرگ پسرش، چندین بار از دادگاه‌های ایران دادخواهی کرده است به همین دلیل مقامات ایرانی مداوما او و خانواده‌اش را تهدید می‌کنند. او همچنین به مادران دیگر قربانیان خشونت سیاسی پیوسته تا برای فرزندانشان دادخواهی و خواستار عدالت باشند. شهناز اکملی همچنین به خاطر دفاع از حقوق زندانیان سیاسی زندان اوین و همدلی با آنان موهای سر خود را تراشید.
مدافعان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران بازداشت زندانی و در دادگاه‌های ناعادلانه محاکمه می‌شوند. فعالان حقوق بشر به‌صورت مداوم تهدید به مرگ می‌شوند، مورد آزار و بازداشت خودسرانه قرار می‌گیرند، به آنها حق آزادی به قید وثیقه داده نمی‌شود و یا برایشان وثیقه‌های سنگین تعیین می‌شود. مدافعان حقوق بشر همچنین تحت نظارت سیستماتیک هستند و خانواده‌هایشان مورد هدف قرار می‌گیرند. روزنامه‌نگارانی به خاطر انتقاد از حکومت به شلاق متهم شده‌اند.
آزار و اذیت قضایی یکی از تاکتیک‌های رایج برای ساکت کردن فعالان حقوق بشر و صداهای مستقل است. اتهامات مبهم «اقدام علیه امنت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، یا «محارب» بسیار استفاده می‌شوند. بسیاری در غیاب وکیل خود و بر اساس «اعترافات» تحت شکنجه محکوم می‌شوند. در تعدادی از پرونده‌ها مدافعان حقوق بشر ظاهراً به خاطر اعتقادات مذهبی واقعی یا فرضی‌شان مورد هدف قرار گرفته‌اند.
