کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ توسط گروهی از نویسندگان اندیشمند و با هدف اولییه ارتقاء آزادی بیان و مقابله با سانسور در ایران تأسیس شد.
هر چند فعالیت‌های این کانون در سال ۱۳۶۰ غیر قانونی اعلام شد، گروهی از نویسندگان یک «مجمع مشورتی» در سال ۱۳۷۳ تشکیل دادند تا به احیای این ارگان بپردازد.
در ۱۸ شهریور ۱۳۷۵، ۱۲ نویسنده‌ای که برای نگارش اساس‌نامه این کانون گردهم آمده بودند دستگیر و تهدید شدند اگر به جلسات‌شان ادامه بدهند مورد تعقیب قرار می‌گیرند. از آن زمان تا کنون، اعضای و هیٔت مدیره کانون نویسندگان ایران به‌صورت سیتماتیک مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند و بعضاً با احکام بلند مدت ربه‌رو بوده و حتی در طی قتل‌های زنجیره‌ای سال‌های ۱۳۶۶- ۱۳۷۸ به قتل رسیده‌اند.
اعضای این کانون علی رغم تمام این آزارها به هدف خود در اتقاء آزادی بیان و مبارزه با سانسور در ایران ادامه داده اند.
Human rights defenders and journalists are arrested, detained and prosecuted in unfair trials. HRDs continue to receive death threats and are subjected to harassment, arbitrary arrest and detention. They are refused bail or receive extreme bail conditions. HRDs are additionally subjected to systematic surveillance and their family members are targeted. Journalists have been subjected to flogging for criticising the government.
Judicial harassment is one of the most common tactic used to silence HRDs and independent voices.
